Drijfveren

Muziek is voor mij meer dan fascinatie voor geluid. Het is de taal die iedereen spreekt en de opener van ons gevoel, van onze emoties. Daarom is muziek zonder voelbare emotie voor mij niet boeiend, want het bindend gevoelselement tussen de toehoorders en uitvoerenden is dan miniem en dat vind ik een gemiste kans.

In mijn geval betekent dit dat bij het componeren al mijn zintuigen worden ingezet om op een zo natuurlijk mogelijke manier muziek toonbaar te maken. Klankkleuren (gecombineerd met de soms daaruit ontstane geur associaties) voelen als illustraties in het verhaal.

Het speelse karakter van mijn huidige componeren uit zich in uitbundige beweeglijkheid waarvan de roots teruggaan tot mijn prilste jeugdherinneringen, met als klein contrast een zekere ingetogenheid.

Het is niet zozeer het verstand, maar met name de intuïtie die mij vertelt welke kant het op moet in een componeerproces. Intuïtie stuurt de vorm aan, soms kan het verstand -met de kennis achteraf- wat bijsturen, maar meer dan dat is het ook niet.

Inspiraties voor mijn werk zijn vaak gedichten, een eigen verhaal, een droom of gebeurtenis.

Ik schrijf bij voorkeur korte werken voor een kleine bezetting.


CV Frans Vuursteen (Delfzijl, 31-1-1954)

1954 geboren te Delfzijl

1972 – 1978 accordeonstudie bij Egbert Spelde aan het Stedelijk Conservatorium te Groningen

1977 – 1983 compositiestudie bij Willem Frederik Bon aan het Stedelijk Conservatorium te Groningen

1984 – 1989 compositiestudie bij François Mollinger/Jan van Dijk, afgerond aan het Tilburgs Conservatorium.